11 mrt. 2011
🇮🇳
vanuit India
Vrijdag 11 maart, ik ben weer terug in
Darjeeling. Na 3 dagen lang in dezelfde kleren te hebben gelopen en geslapen ben ik blij een hotel te hebben met '24 hour hot water'.
Drie dagen geleden begonnen aan de eerste
dag van de trektocht. Bij het vertrekpunt worden nog even de gegevens genoteerd omdat we niet alleen over Indiaas grondgebied zullen lopen, maar ook gedeetelijk in Nepal zullen wandelen. Tevens
wordt een drager geregeld; voor 6 euro per dag draagt ie mijn rugzak. Aangezien ik na deze 3 dagen nog één nacht in hetzelfde hotel in Darjeeling slaap, heb ik zoveel mogelijk spullen daar gelaten.
Dan nog blijft het een prestatie, ik vond mijn rugzak(je) met camera en flessen water al voldoende.
Bij het startpunt van de wandeling woont een
gezin, die aan huis een soort vertrekpunt heeft ingericht. We krijgen hier nog een kop thee voordat we vertrekken. Het gezin komt uit Tibet en er is een feestdag geweest dus we krijgen eerst een
glas rijstwijn; denk aan drinkbare warme rijstepap met een fikse scheut rum erin. Nu vind ik rijstvlaai, rijstepudding ook erg lekker, dus.....
We beginnen op 2600 meter en zullen
uiteindelijk op 3600 uitkomen. Het zonnetje schijnt, maar het is nog steeds bewolkt. Als je zo door de natuur loopt dan realiseer je je dat de natuur eigenlijk geen grenzen kent of een onderscheid
maakt in andere culturen. Op het eerste oog zie ik geen verschil tussen een bergwandeling in Kithbühl of hier in India; ook nu komen we koeien tegen met bellen. Dit is natuurlijk wel enigzinskort
door de bocht. De vegetatie is wel anders, omdat hier op 2900 meter nog bomen in de bloei staan en dat zal je in Oostenrijk op deze hoogte niet zien. Maar het wordt pas echt anders als je af en toe
de gebedsvlaggen in het landschap ziet.
In het begin van de toch moest ik wel even
aan de hoogte wennen; na enige tijd raak je aan de hoogte gewend. Na 2 uur te hebben gelopen passeren we de grens met Nepal en komen we een paar huizen tegen. Zonder oneerbiedig te willen doen,
maar eigenlijk zijn het hutjes. Bij één van die hutten staat een vrouw in de deuropening en de gids vraagt of ik iets wil eten. Het blijkt dat je gewoon bij mensen thuis even aanschuift voor een
lunch. Het is één open ruimte met wat tussenschotjes om kamers te kamen. Aan de straatkant (met 2 kleine ramen) is de keuken. Het fornuis is gemetseld en wordt op hout gestookt. Boven de gootsteen
hangt en tuinslang waar contstant water uitdrupt, dat weer wordt opgevangen in een grote wasteil. Tegen één muur staat een bed (keurig opgemaakt met heel veel dekens) en tegenover het bed staan 3
stoeltjes naast elkaar en een kleine salontafel tegen de muur. Aan de muur tegenover de keuken staat een kastje met wat glaswerk. Wij krijgen noodle soep met wortel en kool.
We lopen nog 1.5 uur verder en komen rond 3
uur aan bij de plek waar we vanavond overnachten. Wij zijn, zonder visum, aangekomen in Nepal. Het is een groot huis met een aantal kamers. Wij zijn de enige gasten want het seizoen moet nog
beginnen. Het ziet er allemaal keurig maar wel eenvoudig uit. Ze hebben kamers met indiase toiletten en gelukkig ook met westerse toiletten. Verder staat er een emmer om het toilet door te spoelen
en is er een wastafel. Er is hier niks te doen dan te lezen. Na een tijdje begin ik het fris te krijgen en ga eens om me heen kijken. Hmmm, het daklicht is van plastic en sluit niet keurig aan; de
ramen kieren aan alle kanten en in het toilet is een gat zonder raam en je kan via het plafond ook naar buiten kijken; dat belooft wat voor de nacht.
Uiteindelijk wordt het rond een uur of 5
donker en lezen lukt niet meer. Er hangen lichtpeertjes in de kamer en in de gemeenschappelijke ruimte staat zelfs een tv; maar er is geen electriciteit. Op het nachtkastje naast het bed ligt een
kaars en 2 lucifers.
Het is etenstijd. Ik ga naar de keuken en
zit daar als enige gast tussen het gezin. De samenstelling is mij niet geheel duidelijk; ik denk (groot) ouders+getrouwde kinderen. We zitten op kleine krukjes rondom een kolenvuurtje. Anderen
zitten voor het houtgestookte fornuis. Er is een gaslampje dat de boel verlicht. Er ligt niks op de vloer dan het kale beton. Het hout kiert ook hier aan alle kanten. Ik krijg keurig een bord rijst
met een bakje groenten en een bakje soep én bestek. De rest eet gewoon met hun handen. Ik zal echt niet zeggen dat ik me nu opgeef voor 'Groeten uit de Rimboe' maar het is wel boeiend om dit mee te
maken. Dit is toch echt wel de meest primitieve trektocht die ik tot nu toe gedaan heb. Zal heel eerlijk zijn, het is indrukwekkend en overweldigend, maar het zijn ook maar 3 dagen / 2 nachten. Ik
weet niet of ik dit een week zou willen doen. Na het eten is het 7u, er is geen electriciteit en mijn kamer is ijskoud. Na een half uur in dubio gezeten te hebben toch maar besloten mijn ereader
uit mijn tas te halen en nog een tijdje bij het kolenvuurtje te lezen. Als ik naar mezelf kijk en naar mijn omgeving dan is het eigenlijk wel hilarisch.
De volgende ochtend vertrekken we voor een
tocht van circa 15km. We beginnen nu op 2900 meter en moeten klimmen naar 3636 meter. En vandaag is het helder dus de toppen van de Himalaya zijn te zien. Prachtig.
Lunch onderweg:
Na effectief 6 uur lopen en klimmen (met 2x
30 minuten pauze )bereiken we de 3636 meter. Het laatste half uur was echt zwaar. Ik ben nooit goed geweest in wiskunde, dus kan de hellingshoek niet echt inschatten, maar de dit is zeker dubbel de
hellingshoek van de loopband in de sportschool. De vorige hut was eenvoudig maar dit is nog eenvoudiger. Wel weer een toilet, maar deze keer geen wastafel. Rond een uur of 6 gaat de zon onder en
het is een plaatje.
Ik heb de afgelopen jaren veel mooie dingen
gezien en ik kan niet zeggen dat het één mooier is dan het andere, maar dit scoort toch ook weer verdomd hoog! Nu de zon ondergaat is het trouwens koud. Ik had mijn handschoenen niet meegenomen en
dat is goed stom. Gelukkig wel mijn muts bij me.
Vannacht duik ik weer met mijn kleren aan
onder de wol. Gisteren kon het nog zonder fleece, maar die laat ik vannacht aan net als mijn muts. Het vriest en het tocht door het alle gaten en kieren heen. Het was een erg koude nacht. Wekker
staat om 6u om de zonsopgang te zien en om 7u vertreken we voor de laatste tocht. Na het ontbijt krijg ik een soor lampetkan met warm water, om toch nog enigzins een fris gevoel te hebben, gooi ik
die over mijn hoofd leeg en ben ik klaar voor de laatste tocht.
Gelukkig gaat het nu alleen maar
bergafwaarts, maar dat viel toch nog zwaar tegen. Na 2 uur lopen zijn we al weer op 1900 meter. Nog 1 uur lopen en dan zijn weer op vlak terrein. Alleen deze eerste 3 uur bestond uit lopen over
stenen en keien. Het voelde als de eerste keer op een buckelpiste, als je nog niet door hebt hoe je die moet nemen. Knieen moesten klap naar klap opvangen. Dus ik ben er nog steeds niet uit of
omhoog niet prettiger is dan naar beneden lopen. Gelukkig werd het hierna vlak en na nog een uurtje te hebben gelopen staat de auto klaar om ons terug te brengen naar Darjeeling. Het zijn maar 60
km, maar hier doen we drie uur over.
groet
roger
08 mrt. 2011
🇮🇳
vanuit India
Zondag 6 maart vertrok ik naar Delhi, was een prima vlucht (met name door de goede stoel). Het vliegveld van Delhi is net 6 maanden oud en alles ziet er dus keurig uit. Ik zag dat er bij de douane,
speciale business class rijen waren. Wie niet weet, wat niet deert; dus binnen 10 minuten was ik zowel door de douane als had ik mijn bagage al. In de aankomsthal stonden allemaal mensen met
naambordjes om hun gasten op te pikken, zie daar maar je naam eens tussen te vinden. Ik werd meteen geconfronteerd met het zware indiaas accent in het engels van diegene die me oppikte; het was
even niet te volgen. Hoop dat dit went.
Het hotel (10 minuten van het vliegveld) was keurig en niks op aan te merken. 24 uur hot water, maar wel even 10 minuten van te voren de receptie bellen zodat zij de boiler kunnen aanzetten. Toen
ik om half 1 s avonds in het hotel aankwam, was het in nederland pas 20u; volgens mijn lichaam nog te vroeg om te gaan slapen. Uiteindelijk dus een korte nacht gehad.
De volgende dag met een binnenlandse vlucht naar Bagdogra en vandaar met de auto naar Darjeeling te rijden. Vanuit Bagdogra zijn het nog 90 km naar Darjeeling. Het is alleen een lange kronkelweg de
berg op. Daarnaast is de weg (meer onverhard dan geasfalteerd) smal waardoor het eigenlijk maar één baan heeft. Rond 17u begint het te schemeren, dus toen ik om 19u Darjeerling binnenreed was het
pikkedonker en ontzettend mistig.
Darjeeling ligt op 2100 meter. Het is hier ook meteen een stuk frisser. Vandaag dus mijn eerste curry op; het eten is hier goedkoop (nan, curry, biertje en echte darjeeling thee voor nog geen € 4)
Darjeeling thee schijnt echt het summum onder de thee te zijn. Een gewone kop thee kost hier circa 30 cent, maar de Darjeeling is toch wel bijna 90 ct. Het Dekeling Hotel is echt prima. Als het
morgenochtend helder is dan moet ik vanuit mijn kamer zicht hebben op de Himalaya. Er is een lees / lounge ruimte met een in het midden een kleine kolenhaardje. In het hotel is het redelijk fris,
maar hier lijkt het wel een sauna. Blijkbaar wordt het vannacht nog kouder, want ze hebben zojuist warm water kruiken uitgedeeld!
Vandaag vroeg op want het is de bedoeling om de zon bij Tiger Hill te zien opkomen. Van af dat punt heb je een geweldig uitzicht op oa de Mount Everest (Nepal) en de Khangchendzonga (India). Dus
half 5 in de auto. Hmm, alhoewel het nog donker is, valt mij op dat het ook nog steeds mistig is. Aangekomen bij Tiger Hill staat het vol met auto's en mensen. Doet mij denken aan de zonsop- en
ondergang bij Uluru, maar ook de sunset op Key West. Toch mooi dat er mensen zijn die goed geld verdienen aan iets wat dagelijks gebeurt, zonder dat ze er iets voor hoeven te doen. Uiteindelijk
wordt het licht, maar geen zonsopgang gezien, alleen maar mist.
Vanuit Darjeeling zou je een geweldig uitzicht moeten hebben op de Himalaya, maar mijn bezoek aan Darjeeling is net als mijn eerste keer naar de Blue Mountains. Door de mist de hele dag geen
Himalaya of berg gezien.
Voordeel van je eigen gids en auto hebben is dat je zelf het tempo bepaalt; aangezien het er niet naar uitzag dat de mist zou wegtrekken leek het mij verstandiger om maar direct weer te vertrekken
voordat iedereen achter elkaar in de file de berg af moet. Gelukkig gaan kloosters hier vroeg open, dus om kwart over zes stond ik al oog in oog met de eerste monnik. Het zal vast niet de laatste
monnik zijn die ik deze vakantie ga tegenkomen.
Na wat sightseeing Darjeeling heb ik een rit gemaakt met de Darjeeling Himalayan Railway, een oude stoomtrein uit 1881 die nog steeds operationeel is. Ook dit was leuk geweest bij een heldere dag.
Dit was wel het moment om de gids van me af te schudden. Ik ben prima in staat om zelf wat te gaan bekijken in een stad, maar hij liep zelfs nog mee naar het station. Ik was er na 8u samen dingen
bekijken wel klaar mee.
Dit is mijn eerste trip naar India en van het gebied waar ik nu ben, is bekend dat het er minder heftig aan toe gaat dan in andere delen van India. Tot nu klopt het ook wel. Zoals verwacht is het
verkeer een chaos. Iedereen rijdt alsof er niemand anders op de weg is en door flink te toeteren wordt het overige verkeer gewaarschuwd. Veel 'huizen' (ik verwacht niet dat ze aan het laatste
Bouwbesluit in Nederland zullen voldoen) maar ook nog heel veel hutjes langs de weg. Mensen die voor water afhankelijk zijn van een bron (tegenwoordig een waterpijp met kraan) maar dus wel met
jerrycans aan de slag moeten. Winkeltjes (2 m2) met chips, koekjes, loten etc (zelfs voor Indiaase maatstaven moet je toch aardig wat zakjes chips verkopen voordat het echt zoden aan de dijk zet).
Ondanks dat hier in Darjeeling genoeg wordt verdiend aan het toerisme; dan nog zijn mensen hier arm. Maar dan nog kan ik me niets voorstellen van de armoe in steden als Delhi en Calcutta.
Morgen ga ik 3 dagen trekken in het Sangalila National Park, circa 50 km door bergen en afgelegen dorpjes. Mag hopen dat ik tenminste nu iets van de Himalaya ga zien, 50 km door de mist lopen is
volgens mij heel saai
